Description

چمن مصنوعی از سال 1960 میلادی در ایالات متحده ظهور کرد و پس از المپیک 1976 مونترال، به اروپا نیز راه یافت. تحقیقات و آزمایشات علمی در دو دهه گذشته، نسل‌های مختلف چمن‌های مصنوعی را به دنیا معرفی کرده است. نسل اول چمن مصنوعی با استفاده از نایلون و پلی‌آمید، عمدتاً برای زمین‌های راگبی مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما به دلیل حساسیت به UV و زبری، به سرعت تخریب می‌شد. نسل دوم با استفاده از پلی‌پروپیلن، هزینه‌ها را کاهش داد اما کیفیت را به میزان قابل توجهی تقلیل داد. با ادامه تکامل این فناوری، نسل سوم چمن‌های مصنوعی با رشته‌های بلند پلی‌اتیلن و استفاده از شن‌های سیلیس و خرده‌های لاستیک، ثبات و نرمی بیشتری را ارائه داد. نسل‌های چهارم و پنجم چمن مصنوعی با بهبودهای متنوع در ترکیبات و طراحی، به نیازهای مختلف ورزشی و زیبایی‌شناسی پاسخ می‌دهند و امروزه به عنوان گزینه‌ای اصلی برای زمین‌های ورزشی شناخته می‌شوند.

• دوام و استحکام: چمن‌های مصنوعی در مقایسه با چمن طبیعی، مقاومت بیشتری در برابر شرایط جوی و ترافیک ورزشی دارند.
• نگهداری آسان: نیازی به آبیاری، برش یا سم‌پاشی ندارند و هزینه‌های نگهداری را به حداقل می‌رسانند.
• قابلیت استفاده چندمنظوره: مناسب برای انواع ورزش‌ها و فعالیت‌ها، از فوتبال و راگبی تا بازی‌های کودکان.
• زیبایی و تنوع: با طراحی و رنگ‌بندی متنوع، زیبایی محیط را افزایش می‌دهند.
• سازگاری با محیط زیست: بسیاری از انواع چمن مصنوعی از مواد بازیافتی تولید می‌شوند و در برابر آسیب‌های محیطی مقاوم هستند.